O książce: 2012 / Andrei Norushkin, główny bohater powieści, otrzymuje święte prawo bycia stróżem mistyczny dzwon losu, ukryty w podziemnej wieży i cichy aż do dziury aż do czasu. Ale jeśli uderzy dzwon, spodziewaj się burzy, której wynik jest nieprzewidywalny. O czym zatem jest ta powieść? Powiedziałbym o odpowiedzialności. Tylko każdy ma to na innym poziomie. Najczęściej ogranicza się do wąskiego kręgu bliskich i bliskich. Rodzina Norushkinów jest w nie mniejszym stopniu odpowiedzialna za los Rosji. Na ziemi jest siedem wież szatana, według liczby głównych aniołów, którzy zstąpili z nieba na ziemię, aby położyć się z córkami ludzkimi i objawić synom ludzkim to, co ukryte, i kusić ich do grzechów. Dlatego nie patrzą w niebo, ale na ziemię. Dwóch z nich znajduje się w Rosji. Wieże są regularnie nadzorowane przez wędrownych czarowników, czcicieli demonów, zwanych ubyrkami - za namową złego ducha ubyrki w odpowiednim czasie wysyłają czarne kłopoty przez te szczęki podziemi na świat. Wieża znajdująca się na terenie majątku rodowego Norushkinów – Pobudkino, od dawna była oczyszczana z brudu i regularnie służyła w walce ze złem. I przez cały czas obowiązkiem męskiego Norushkinsa było niedopuszczenie, aby złe duchy dotarły do ​​tej wieży. Powieść przedstawia historię tej rodziny na przestrzeni kilku stuleci. Nie wszyscy, ale wielu z nich w trudnych chwilach, po wewnętrznym wezwaniu, zeszło do lochu i „obudziło” naród rosyjski biciem dzwonu. Być może właśnie tej wieży zawdzięczamy zarówno powstanie dekabrystów, jak i zwycięstwo w ostatniej krwawej wojnie, nie licząc innych drobnostek, jak na przykład awaria, gdy przez dziurę dostała się do niej fretka. Opłata za dzwonienie nie podlega zwrotowi. I dopiero na ostatnich stronach powieści dowiadujemy się, co spotkało tych, którzy zeszli na dół. Oddając hołd „Kobiecie francuskiego porucznika” Fowlesa, Krusanov daje dwa zakończenia w zależności od tego, czy moneta bohatera wypadnie „reszką”, czy „reszką”. Chociaż drugie zakończenie – położenie wejścia do wieży, to w zasadzie tylko chwilowe wytchnienie od nieuniknionego. W 2003 roku powieść znalazła się w finale prestiżowej nagrody National Bestseller Award.".